Al een tijdje weet ik het. De komende periode ontmoet ik uitdagingen op verschillende vlakken in mijn leven. Ik zal worden uitgedaagd op mijn kwaliteiten, mijn grenzen en het bewaren van een gezonde balans. Daarbij kan ik, heel menselijk, soms last hebben van wat weinig vertrouwen in mezelf.
De verwachting om niet goed genoeg te zijn, onvoldoende in huis te hebben om de klus te klaren, wat de klus dan ook mag zijn, speelt me dan parten. Met mijn hart voel ik dat dat helemaal niet helpt. Dat het juist tegen me werkt, dat weerstand en angst me alleen maar extra energie kosten en dat ik de uitdagingen prima aankan. Maar mijn buik zegt wat anders: ‘Gevaar!’ En dat maakt dat ik me wel eens voorzichtiger opstel dan goed voor me is.
Ik bekijk het allemaal van links en van rechts en van onder en van boven. Toch kom ik niet meteen tot die ene, magische, alles verhelderende oplossing, waardoor ik ineens nergens last meer van heb. Alsof die er is! Maar ja, het zou zo leuk zijn.
Terwijl ik mijn hoofd erover breek, leidt mijn bewustzijn me ‘s nachts naar een andere visie. Het is midden in de nacht als ik half wakker word. ‘Ik ben op een breed strand. Het schemert al, de lucht kleurt donkerblauw en grijs, het zand is koel aan mijn voeten. Als ik me omdraai en naar het dorp kijk dat daar ligt, zie ik schuin achter me een klein rond zwembad. Het is rond, ondiep en gevuld met helder en schoon water. Het bad heeft een opening naar de zee toe. Ik weet direct dat de zee met vloed in de nacht aan het bad grenst. Overdag is de zee er ver van verwijderd, door het brede strand dat er tussen in ligt.
In het zwembad woont een zeeleeuw, al een aantal jaren. Ze is nog jong, en ze wordt daar gehouden door mensen. Elke dag verse vis, schoon water en aandacht en training van mensen. Het lijkt alsof ze niets tekort komt. Toch is er een verlangen, naar iets waarvan ze niet eens precies weet wat het is. Naar weidse en diepe wateren zonder einde, koude onderstromen, vliegensvlugge achtervolgingen en de smaak van vers bloed. Naar leven op de toppen van haar instinct, waar ze voor gemaakt is. Het knaagt en trekt in haar. Maar ze blijft in haar bad. Deze wereld kent ze. Het is er veilig, overzichtelijk en schoon en ze weet dat ze elke dag te eten heeft. En welke spelregels er gelden. ‘s Nachts, als de vloed komt en de zee haar bad raakt, kijkt ze naar het water. Ze ruikt eraan en ze proeft er zelfs een beetje van. Zou dit het zijn?’
Ik maak een sprong in de tijd. ‘Ik ben weer op dezelfde plek, en het bad is er nog. Het is schoon, er zit water in, maar het maakt een verlaten indruk. De zeeleeuw is tijdens een koude nacht de donkere zee in gezwommen. Ik zie nog een echo van het moment dat ze vertrok, haar verbazing over het koude water, de hoge golven en de grenzeloosheid die ze onmiddellijk voelde. Haar pure geluksgevoel over de gevonden vrijheid en de roep van het onbekende avontuur.
Zeeleeuw: heldere focus, jacht, elegantie, kracht en levenslust. En zelfredzaamheid.
In mijn droom voel ik me wat bezorgd om de zeeleeuw. Ik vraag me allemaal typische mensendingen af. Zal ze wel eten voor zichzelf kunnen vinden? Ze heeft nooit geleerd om in het wild te jagen. En lukt het haar om soortgenoten te vinden en zich daarbij aan te sluiten? Willen ze wel iets met haar te maken hebben… Wat als ze orka’s tegenkomt of grote haaien? Weet ze dan wel wat ze moet doen? Is ze snel genoeg om ze voor te blijven?
Ik zal het nooit weten. Ze is gegaan en dat is het. Wat bij me blijft is de herinnering aan haar levenskracht, haar zin om vrij te zijn, te gaan, te doen waar ze voor gemaakt is. En haar vertrouwen in haar eigen kracht, instincten en levenslust. Hoe meer ik er over voel, hoe meer me duidelijk wordt dat het er voor haar niet om gaat in leven te blijven door risico’s te mijden. Maar dat haar ziel duidelijk kiest en haar aanmoedigt om te leven. Te léven. Want je kunt alleen maar weten hoe het zal zijn door het te doen.’
Ik word wakker, deze keer echt. De zeeleeuw is dicht bij me. Ik voel haar vertrouwen en vervulling in het leven bijna in mezelf. De kracht van haar fysieke lichaam dat op de stromingen in het water balanceert. Haar enthousiasme over de vis op haar pad, de smaak van zeewater, haar groeiende zelfvertrouwen en haar onbezorgdheid. Dit is wat ze wilde. Haar vrijheid. Het vraagt moed. In het begin kan het koud en donker lijken, maar alles wat je hoeft te doen is de eerste stap te zetten en te gaan.
De droom werkt nog een paar dagen door in mijn bewustzijn. Ik besluit om de zeeleeuw vaker uit te nodigen, haar kwaliteiten wat beter te leren kennen. Ik kom uit op een heldere focus in een zee van mogelijkheden, jachtinstinct, elegantie en kracht. En zelfredzaamheid. Ik dank de zeeleeuw voor haar boodschap aan mij, voor haar kwaliteiten en het verhaal dat ze met me gedeeld heeft. Ik heb er een nieuwe bondgenoot bij.
Wil jij ook eens kennismaken met jouw krachtdier? Heb je zelf wel eens een droom gehad over een dier en wil je daar eens bij stil staan? Neem gerust contact met me op voor een afspraak of meer informatie. Of reageer op dit bericht.
Oorspronkelijk gepubliceerd op 21 mei 2017