Een grote zilvermeeuw drentelt belangstellend in mijn richting. Ik ben in Schotland en zit aan een picknicktafel mijn versgebakken pizza op te eten. Hij ziet er heel fris en schoon uit, deze meeuw. Wit en grijs verendek, heldere wit-blauwe ogen en een scherpe rode aftekening op zijn gele snavel.

Meeuw ziet natuurlijk wel dat ik wat lekkers aan het eten ben. Hij komt een klein beetje dichterbij, maar minder dan een meter of 5 wordt het niet. “Wat heb je, wat heb je?”  Ik heb genoeg. Ik heb pizza. “Wat heb je, wat heb je… Gééf dan, nu!”  Continue reading →